فهرست مقاله
نارسایی کلیوی یکی از بیماری‌های جدی و پیچیده‌ای است که تاثیرات عمیقی بر سلامت بدن دارد. این بیماری زمانی رخ می‌دهد که کلیه‌ها توانایی خود را در تصفیه خون و حذف مواد زائد از دست می‌دهند. نارسایی کلیوی می‌تواند به صورت حاد یا مزمن بروز کند و علائم و عوارض مختلفی به همراه داشته باشد. شناخت این بیماری و آگاهی از علل، علائم و روش‌های درمان آن می‌تواند به پیشگیری و مدیریت بهتر آن کمک کند. در این مقاله به بررسی جامع نارسایی کلیوی، انواع آن، علائم و روش‌های تشخیص و درمان می‌پردازیم. همچنین به شرایطی که نیاز به مراقبت‌های ویژه در ICU دارند نیز اشاره خواهیم کرد.
انواع نارسایی کلیوی
نارسایی کلیوی به دو نوع اصلی تقسیم می‌شود: نارسایی حاد کلیوی و نارسایی مزمن کلیوی. هر یک از این دو نوع بیماری دارای ویژگی‌ها، علل و علائم خاص خود هستند که نیاز به تشخیص و درمان متفاوتی دارند. در این بخش به بررسی دقیق‌تر هر یک از این انواع نارسایی کلیوی می‌پردازیم تا بتوانیم شناخت بهتری از این بیماری پیچیده داشته باشیم. فهمیدن تفاوت‌ها و شباهت‌های این دو نوع نارسایی کلیوی می‌تواند به مدیریت بهتر بیماری و پیشگیری از پیشرفت آن کمک کند.
نارسایی حاد کلیوی
نارسایی حاد کلیوی (AKI) وضعیتی است که به طور ناگهانی و به سرعت رخ می‌دهد، و کلیه‌ها به طور ناگهانی توانایی خود را برای تصفیه خون از دست می‌دهند. این وضعیت ممکن است در اثر عوامل مختلفی نظیر:
- کاهش شدید جریان خون به کلیه‌ها (مانند خونریزی شدید یا کم‌آبی بدن)
- آسیب مستقیم به کلیه‌ها (مانند عفونت‌ها، سموم یا داروها)
- انسداد در مسیر خروجی ادرار (مانند سنگ کلیه یا تومورها)
علائم نارسایی حاد کلیوی شامل:
- کاهش حجم ادرار
- ورم در پاها و مچ‌ها
- خستگی شدید
- تنگی نفس
- تهوع و استفراغ
نارسایی مزمن کلیوی
نارسایی مزمن کلیوی (CKD) به تدریج و در طول زمان رخ می‌دهد، و کلیه‌ها به مرور زمان توانایی خود را برای عملکرد صحیح از دست می‌دهند. این وضعیت می‌تواند در اثر بیماری‌های مزمن نظیر:
- دیابت
- فشار خون بالا
- بیماری‌های خودایمنی
- عفونت‌های مزمن کلیوی
علائم نارسایی مزمن کلیوی شامل:
- خستگی مداوم
- فشار خون بالا
- کاهش اشتها و کاهش وزن
- تورم در ناحیه پاها و مچ‌ها
- تغییر در مقدار و فراوانی ادرار
درمان نارسایی مزمن کلیوی معمولاً شامل مدیریت دقیق بیماری‌های زمینه‌ای، تغییرات در سبک زندگی و در موارد پیشرفته، دیالیز یا پیوند کلیه است. در ادامه مقاله، به بررسی روش‌های تشخیص و درمان نارسایی کلیوی و شرایطی که نیاز به مراقبت‌های ICU دارند، خواهیم پرداخت.
علائم و نشانه‌های نارسایی کلیوی
شناخت علائم و نشانه‌های نارسایی کلیوی برای تشخیص زودهنگام و مدیریت موثر این بیماری بسیار مهم است. علائم نارسایی کلیوی ممکن است بسته به شدت و نوع نارسایی (حاد یا مزمن) متفاوت باشند، اما برخی از نشانه‌های مشترک وجود دارند که می‌توانند به شناسایی این بیماری کمک کنند. در این بخش به بررسی علائم و نشانه‌های اولیه و پیشرفته نارسایی کلیوی می‌پردازیم.
- خستگی و ضعف: کاهش توانایی کلیه‌ها در تصفیه خون می‌تواند منجر به تجمع مواد زائد در بدن شود که باعث احساس خستگی و ضعف عمومی می‌شود.
- کاهش حجم ادرار: یکی از علائم اولیه نارسایی کلیوی کاهش ناگهانی حجم ادرار یا تغییر در الگوی ادرار است.
- ورم: تجمع مایعات در بدن به دلیل کاهش عملکرد کلیه‌ها می‌تواند باعث ورم در پاها، مچ‌ها و صورت شود.
- تنگی نفس: تجمع مایعات در ریه‌ها می‌تواند باعث تنگی نفس و مشکلات تنفسی شود.
- تهوع و استفراغ: تجمع مواد زائد در خون می‌تواند منجر به مشکلات گوارشی نظیر تهوع و استفراغ شود.
- تغییرات در رنگ و بوی ادرار: ادرار ممکن است به رنگ تیره‌تر درآید و بوی شدیدتری داشته باشد.
- کاهش اشتها و کاهش وزن: کاهش عملکرد کلیه‌ها می‌تواند منجر به کاهش اشتها و کاهش وزن ناخواسته شود.
- خارش شدید: تجمع مواد زائد در خون می‌تواند باعث خارش شدید و مداوم پوست شود.
- اختلال در خواب: مشکلات تنفسی و ناراحتی عمومی می‌تواند منجر به اختلالات خواب شود.
- فشار خون بالا: نارسایی کلیوی می‌تواند باعث افزایش فشار خون شود که خود نیز عامل تشدید کننده بیماری است.
- اختلالات عصبی: افزایش سطح مواد سمی در خون می‌تواند باعث مشکلات عصبی نظیر گیجی، سردرد و در موارد شدید، تشنج شود.
شناخت و توجه به این علائم و نشانه‌ها می‌تواند به تشخیص زودهنگام نارسایی کلیوی کمک کرده و فرصت بهتری برای مدیریت و درمان این بیماری فراهم کند. در صورت مشاهده هر یک از این علائم، مراجعه به پزشک و انجام آزمایشات لازم ضروری است.
عوامل خطر و علل نارسایی کلیوی
نارسایی کلیوی می‌تواند تحت تاثیر عوامل مختلفی بروز کند. شناخت این عوامل و علل می‌تواند به پیشگیری و مدیریت بهتر بیماری کمک کند. در این بخش به بررسی عواملی که خطر ابتلا به نارسایی کلیوی را افزایش می‌دهند و همچنین علل اصلی ایجاد این بیماری می‌پردازیم.
- دیابت: دیابت یکی از مهم‌ترین عوامل خطر برای نارسایی کلیوی است. بالا بودن سطح قند خون می‌تواند به مرور زمان به عروق خونی کوچک در کلیه‌ها آسیب برساند.
- فشار خون بالا: فشار خون بالا باعث آسیب به رگ‌های خونی و کاهش کارایی کلیه‌ها می‌شود.
- سابقه خانوادگی: داشتن سابقه خانوادگی از بیماری‌های کلیوی می‌تواند خطر ابتلا به نارسایی کلیوی را افزایش دهد.
- بیماری‌های قلبی: بیماری‌های قلبی و عروقی می‌توانند تاثیر مستقیمی بر عملکرد کلیه‌ها داشته باشند.
- چاقی: چاقی باعث افزایش فشار خون و دیابت می‌شود که هر دو از عوامل خطر هستند.
- سن بالا: با افزایش سن، خطر ابتلا به نارسایی کلیوی نیز افزایش می‌یابد.
- استفاده مداوم از داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs): مصرف طولانی‌مدت این داروها می‌تواند به کلیه‌ها آسیب برساند.
- بیماری‌های گلومرولی: بیماری‌هایی که به گلومرول‌ها (واحدهای تصفیه‌کننده در کلیه‌ها) آسیب می‌رسانند، می‌توانند منجر به نارسایی کلیوی شوند.
- عفونت‌های کلیوی: عفونت‌های مکرر کلیوی یا عفونت‌های شدید می‌توانند به بافت کلیه آسیب بزنند.
- انسداد مسیر ادرار: انسداد در مسیر ادرار (به دلیل سنگ کلیه، تومورها یا مشکلات پروستات) می‌تواند باعث تجمع ادرار و افزایش فشار در کلیه‌ها شده و منجر به نارسایی کلیوی شود.
- بیماری‌های خودایمنی: بیماری‌هایی نظیر لوپوس که سیستم ایمنی بدن به بافت‌های خود حمله می‌کند، می‌توانند به کلیه‌ها آسیب برسانند.
- استفاده از برخی داروها: مصرف بعضی از داروهای خاص می‌تواند به مرور زمان به کلیه‌ها آسیب برساند. این داروها شامل برخی آنتی‌بیوتیک‌ها، داروهای ضد التهابی و داروهای سرطان هستند.
با شناخت دقیق این عوامل خطر و علل نارسایی کلیوی، می‌توان اقدامات پیشگیرانه موثری را برای کاهش خطر ابتلا به این بیماری انجام داد.
روش‌های تشخیص نارسایی کلیوی
تشخیص این بیماری در مراحل اولیه می‌تواند به مدیریت بهتر و جلوگیری از پیشرفت بیماری کمک کند. برای تشخیص دقیق این بیماری، پزشکان از روش‌های مختلفی استفاده می‌کنند که شامل آزمایشات خون و ادرار، تصویربرداری و بیوپسی کلیه است. در این بخش به بررسی این روش‌های تشخیص می‌پردازیم.
آزمایشات خون
- آزمایش کراتینین: اندازه‌گیری سطح کراتینین در خون یکی از مهم‌ترین آزمایشات برای تشخیص است. افزایش سطح کراتینین نشان‌دهنده کاهش عملکرد کلیه‌هاست.
- نرخ فیلتراسیون گلومرولی (GFR): این آزمایش محاسبه‌ای است که بر اساس سطح کراتینین خون انجام می‌شود و میزان تصفیه خون توسط کلیه‌ها را اندازه‌گیری می‌کند.
- آزمایش نیتروژن اوره خون (BUN): سطح بالای نیتروژن اوره در خون می‌تواند نشانه‌ای از کاهش عملکرد کلیه‌ها باشد.
آزمایشات ادرار
- آزمایش ادرار معمولی: این آزمایش می‌تواند نشان‌دهنده حضور پروتئین، خون یا سایر مواد غیر طبیعی در ادرار باشد که نشانه‌ای از آسیب کلیوی است.
- آزمایش میکروآلبومینوری: اندازه‌گیری مقادیر کوچک پروتئین (آلبومین) در ادرار می‌تواند نشان‌دهنده آسیب اولیه کلیوی باشد، به خصوص در افراد مبتلا به دیابت یا فشار خون بالا.
- آزمایش کلیرانس کراتینین: این آزمایش میزان کراتینین موجود در ادرار را اندازه‌گیری کرده و با سطح کراتینین خون مقایسه می‌کند تا عملکرد کلیه‌ها را ارزیابی کند.
تصویربرداری
- اولتراسوند کلیه: اولتراسوند یک روش غیر تهاجمی است که با استفاده از امواج صوتی، تصاویر دقیقی از ساختار کلیه‌ها ارائه می‌دهد. این روش می‌تواند وجود انسداد، سنگ کلیه یا توده‌های غیرطبیعی را نشان دهد.
- سی‌تی اسکن (CT scan): سی‌تی اسکن تصاویر دقیقی از کلیه‌ها و مجاری ادراری ارائه می‌دهد و می‌تواند به شناسایی مشکلات ساختاری یا انسدادها کمک کند.
- ام‌آر‌آی (MRI): ام‌آر‌آی نیز مانند سی‌تی اسکن تصاویر دقیقی از کلیه‌ها ارائه می‌دهد و می‌تواند به تشخیص مشکلات پیچیده‌تر کمک کند.
بیوپسی کلیه
- بیوپسی کلیه: در این روش، یک نمونه کوچک از بافت کلیه با استفاده از یک سوزن مخصوص برداشته می‌شود و تحت میکروسکوپ بررسی می‌شود. بیوپسی می‌تواند به تشخیص دقیق نوع و میزان آسیب کلیوی کمک کند و برای تصمیم‌گیری در مورد روش‌های درمانی مفید است.
استفاده از این روش‌های تشخیصی به پزشکان امکان می‌دهد تا بیماری را به موقع تشخیص دهند و اقدامات درمانی مناسب را برای بهبود وضعیت بیماران آغاز کنند. تشخیص زودهنگام می‌تواند به جلوگیری از پیشرفت بیماری و بهبود کیفیت زندگی افراد مبتلا کمک کند.
درمان و مدیریت نارسایی کلیوی
درمان و مدیریت نارسایی کلیوی بسته به نوع و شدت بیماری متفاوت است. هدف اصلی درمان، کنترل علائم، کند کردن پیشرفت بیماری و بهبود کیفیت زندگی بیمار است. در این بخش به بررسی روش‌های مختلف درمان و مدیریت این بیماری می‌پردازیم.
تغییرات در سبک زندگی
- رژیم غذایی مناسب: مصرف یک رژیم غذایی کم نمک و کم پروتئین می‌تواند به کاهش فشار بر کلیه‌ها کمک کند. همچنین مصرف غذاهای غنی از پتاسیم و فسفر باید محدود شود.
- کنترل وزن: حفظ وزن مناسب می‌تواند فشار خون و سطح قند خون را کنترل کرده و به کاهش خطر نارسایی کلیوی کمک کند.
- ورزش منظم: ورزش منظم می‌تواند به بهبود سلامت کلی بدن و کنترل فشار خون و دیابت کمک کند.
- ترک سیگار و الکل: سیگار و الکل می‌توانند به کلیه‌ها آسیب بزنند و باید از مصرف آن‌ها خودداری شود.
داروها و درمان‌های پزشکی
- داروهای کاهش فشار خون: استفاده از داروهایی مانند مهارکننده‌های آنزیم تبدیل‌کننده آنژیوتانسین می‌تواند به کاهش فشار خون و حفاظت از کلیه‌ها کمک کند.
- داروهای کنترل دیابت: داروهایی که سطح قند خون را کنترل می‌کنند، می‌توانند به کاهش آسیب به کلیه‌ها در بیماران دیابتی کمک کنند.
- داروهای کاهش کلسترول: داروهای استاتین می‌توانند به کاهش سطح کلسترول خون و کاهش خطر بیماری‌های قلبی عروقی که می‌توانند بر کلیه‌ها تاثیر بگذارند، کمک کنند.
- دیورتیک‌ها: این داروها می‌توانند به کاهش تجمع مایعات در بدن و کنترل فشار خون کمک کنند.
دیالیز
- همودیالیز: در این روش، خون بیمار از طریق یک ماشین تصفیه‌کننده عبور می‌کند و مواد زائد و اضافی از خون جدا می‌شود. همودیالیز معمولاً چندین بار در هفته انجام می‌شود.
- دیالیز صفاقی: در این روش، مایعی به داخل شکم بیمار تزریق می‌شود و از طریق غشاء صفاقی، مواد زائد از خون جدا می‌شوند. این روش می‌تواند در خانه انجام شود و نیاز به دستگاه‌های پیچیده ندارد.
پیوند کلیه
پیوند کلیه یکی از راه‌حل‌های نهایی برای بیماران مبتلا به نارسایی پیشرفته کلیوی است. در این روش، یک کلیه سالم از یک دهنده (زنده یا مرده) به بیمار پیوند زده می‌شود. پیوند کلیه می‌تواند به بیماران امکان زندگی عادی و بهبود کیفیت زندگی را بدهد.
مدیریت علائم و مراقبت‌های حمایتی
- مدیریت علائم: درمان علائمی مانند درد، تهوع، خارش و خستگی می‌تواند به بهبود کیفیت زندگی بیمار کمک کند.
- مراقبت‌های حمایتی: ارائه حمایت‌های روانی و اجتماعی به بیماران و خانواده‌های آن‌ها می‌تواند در مدیریت نارسایی کلیوی و بهبود کیفیت زندگی نقش مهمی ایفا کند.
با توجه به اهمیت تشخیص و درمان زودهنگام نارسایی کلیوی، پیروی از توصیه‌های پزشکی و تغییرات در سبک زندگی می‌تواند به بهبود وضعیت بیماران و کاهش پیشرفت بیماری کمک کند. در صورت بروز علائم، مراجعه به پزشک و انجام آزمایشات لازم ضروری است.
مراقبت‌های ICU برای بیماران با نارسایی کلیوی
نارسایی کلیوی شدید یکی از بیماری‌های شایع ICU می‌باشد. بیماران مبتلا به نارسایی کلیوی شدید ممکن است نیاز به مراقبت‌های ویژه در بخش مراقبت‌های ویژه (ICU) داشته باشند. این بخش از بیمارستان برای ارائه مراقبت‌های تخصصی و پایش دقیق بیماران با وضعیت بحرانی طراحی شده است. در این بخش به شرایط و اقدامات مراقبتی که برای بیماران با نارسایی کلیوی در ICU انجام می‌شود، می‌پردازیم.
شرایط نیاز به مراقبت‌های ICU
- نارسایی حاد کلیوی (AKI): در مواردی که نارسایی حاد کلیوی به سرعت پیشرفت کرده و به درمان‌های معمول پاسخ نمی‌دهد، بیمار ممکن است به ICU منتقل شود.
- نارسایی کلیوی همراه با شوک یا سپسیس: شرایطی که نارسایی کلیوی با عفونت شدید یا شوک همراه است، نیاز به مراقبت‌های ویژه دارد.
- عدم پاسخ به درمان‌های دیالیزی: در صورتی که بیمار به درمان‌های دیالیزی معمول پاسخ ندهد یا عوارض جدی ناشی از دیالیز داشته باشد، ممکن است نیاز به ICU داشته باشد.
- عوارض شدید نارسایی کلیوی: مشکلاتی مانند ادم ریوی شدید، نارسایی قلبی، یا مشکلات عصبی جدی که نیاز به پایش و مراقبت مداوم دارند.
مراقبت‌های ICU برای بیماران با نارسایی کلیوی بسیار پیچیده و نیازمند همکاری تیمی از متخصصان است. هدف اصلی این مراقبت‌ها بهبود وضعیت بیمار، کاهش عوارض و افزایش شانس بهبودی و بازگشت به زندگی عادی است.
پیشگیری از نارسایی کلیوی
پیشگیری از نارسایی کلیوی با توجه به اهمیت حفظ سلامت کلیه‌ها و جلوگیری از مشکلات جدی مرتبط با این بیماری، از اهمیت بالایی برخوردار است. اقدامات پیشگیرانه می‌توانند به کاهش خطر ابتلا به نارسایی کلیوی کمک کنند و کیفیت زندگی را بهبود بخشند. در این بخش به بررسی روش‌های مختلف پیشگیری از نارسایی کلیوی می‌پردازیم.
کنترل بیماری‌های زمینه‌ای
- مدیریت دیابت: حفظ سطح قند خون در محدوده نرمال از طریق رژیم غذایی مناسب، فعالیت بدنی منظم و داروهای تجویز شده توسط پزشک می‌تواند به جلوگیری از آسیب کلیوی کمک کند.
- کنترل فشار خون: فشار خون بالا یکی از عوامل اصلی نارسایی کلیوی است. مصرف داروهای کاهش‌دهنده فشار خون، کاهش مصرف نمک و مدیریت استرس می‌تواند به کنترل فشار خون کمک کند.
سبک زندگی سالم
- رژیم غذایی متعادل: مصرف غذاهای کم نمک، کم چرب و غنی از میوه‌ها، سبزیجات و غلات کامل می‌تواند به حفظ سلامت کلیه‌ها کمک کند. محدود کردن مصرف پروتئین و غذاهای فرآوری شده نیز مفید است.
- فعالیت بدنی منظم: انجام فعالیت‌های بدنی منظم مانند پیاده‌روی، دوچرخه‌سواری یا شنا می‌تواند به بهبود سلامت کلی و کاهش خطر این بیماری کمک کند.
- هیدراتاسیون مناسب: مصرف مقدار کافی آب روزانه به حفظ عملکرد صحیح کلیه‌ها کمک می‌کند. اطمینان حاصل کنید که بدن شما همیشه به خوبی هیدراته است.
اجتناب از عوامل آسیب‌زا
- ترک سیگار و کاهش مصرف الکل: سیگار و الکل می‌توانند به کلیه‌ها آسیب بزنند و خطر این بیماری را افزایش دهند. ترک سیگار و مصرف معتدل الکل می‌تواند به حفظ سلامت کلیه‌ها کمک کند.
- اجتناب از مصرف بی‌رویه داروها: برخی داروها، به ویژه داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs)، می‌توانند به کلیه‌ها آسیب برسانند. مصرف داروها باید تحت نظارت پزشک باشد و از مصرف خودسرانه داروها پرهیز شود.
پایش منظم سلامت کلیه‌ها
- آزمایشات دوره‌ای: انجام آزمایشات منظم خون و ادرار برای پایش عملکرد کلیه‌ها و تشخیص زودهنگام مشکلات کلیوی مهم است. افرادی که در معرض خطر بیشتری برای نارسایی کلیوی هستند، باید به صورت منظم به پزشک مراجعه کنند.
- مشاوره با متخصصان: در صورت وجود بیماری‌های زمینه‌ای یا علائم نارسایی کلیوی، مشاوره با پزشکان متخصص نفرولوژی می‌تواند به مدیریت بهتر و پیشگیری از پیشرفت بیماری کمک کند.
پیشگیری از این بیماری نیازمند تغییرات در سبک زندگی، کنترل بیماری‌های زمینه‌ای و پایش منظم سلامت است. با انجام این اقدامات می‌توان به حفظ سلامت کلیه‌ها و بهبود کیفیت زندگی دست یافت.
نتیجه‌گیری
نارسایی کلیوی یکی از مشکلات جدی و شایع سلامتی است که می‌تواند تاثیرات عمیقی بر کیفیت زندگی افراد داشته باشد. با توجه به اهمیت تشخیص زودهنگام و مدیریت موثر این بیماری، آگاهی از علل، علائم و روش‌های درمانی آن بسیار ضروری است. پیشگیری از این بیماری از طریق تغییرات در سبک زندگی، کنترل بیماری‌های زمینه‌ای و پایش منظم سلامت امکان‌پذیر است. با توجه به پیچیدگی و شدت این بیماری، همکاری نزدیک با تیم پزشکی و رعایت توصیه‌های آن‌ها می‌تواند به کاهش پیشرفت بیماری و بهبود وضعیت بیماران کمک کند. حفظ سلامت کلیه‌ها نیازمند تلاش مستمر و آگاهانه است تا بتوان از عوارض جدی و پرهزینه آن جلوگیری کرد.
اگر شما هم علائم شدیدی را تجربه می‌کنید و نیاز به مراقبت‌های ویژه دارید، با ما در تماس باشید:
سوالات متداول
نارسایی کلیوی چیست؟
نارسایی کلیوی به حالتی اطلاق می‌شود که کلیه‌ها نمی‌توانند به درستی وظایف خود را انجام دهند، یعنی تصفیه خون و دفع مواد زائد و مایعات اضافی از بدن. این وضعیت می‌تواند به صورت حاد یا مزمن بروز کند.
چه علائمی نشان‌دهنده نارسایی کلیوی هستند؟
علائم نارسایی کلیوی می‌تواند شامل خستگی مفرط، ورم در پاها و مچ‌ها، کاهش حجم ادرار، تغییر رنگ ادرار، تهوع، استفراغ، بی‌اشتهایی، و خارش پوست باشد. در صورت بروز هر یک از این علائم، بهتر است به پزشک مراجعه کنید.
چه عواملی باعث نارسایی کلیوی می‌شوند؟
عوامل مختلفی می‌توانند منجر به نارسایی کلیوی شوند، از جمله دیابت، فشار خون بالا، بیماری‌های خودایمنی، عفونت‌های کلیوی، انسداد مجاری ادراری، و مصرف بیش از حد داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs).
چگونه می‌توان از نارسایی کلیوی پیشگیری کرد؟
پیشگیری از نارسایی کلیوی با کنترل بیماری‌های زمینه‌ای مانند دیابت و فشار خون، داشتن رژیم غذایی سالم، نوشیدن آب کافی، ورزش منظم، پرهیز از مصرف سیگار و الکل، و انجام آزمایشات دوره‌ای برای پایش عملکرد کلیه‌ها ممکن است.
نارسایی کلیوی چگونه تشخیص داده می‌شود؟
تشخیص نارسایی کلیوی از طریق آزمایشات خون و ادرار برای اندازه‌گیری سطح کراتینین و نیتروژن اوره خون (BUN)، آزمایش نرخ فیلتراسیون گلومرولی (GFR)، و تصویربرداری از کلیه‌ها با اولتراسوند یا سی‌تی اسکن صورت می‌گیرد.
درمان نارسایی کلیوی چگونه است؟
درمان نارسایی کلیوی بستگی به نوع و شدت آن دارد. ممکن است شامل تغییرات در سبک زندگی، مصرف داروها، دیالیز (همودیالیز یا دیالیز صفاقی)، و در موارد شدید، پیوند کلیه باشد.
چگونه می‌توان علائم نارسایی کلیوی را مدیریت کرد؟
مدیریت علائم نارسایی کلیوی شامل مصرف داروها برای کنترل فشار خون و دیابت، پیروی از یک رژیم غذایی خاص، انجام دیالیز در صورت نیاز، و مراجعه منظم به پزشک برای پایش وضعیت کلیه‌ها است.